سلام به هر کس که همین الآن در حال خوندن وبلاگ منه. یک سال بود که آی دی و پسوردم رو تایپ نکرده بودم. اصلا یادم رفته بود که وبلاگ دارم.
چند وقت پیش مطالب شاهین کلانتری رو می‌خوندم؛ حس کردم بهتره برگردم به وبلاگ نویسی. اقرار می‌کنم پارسال هم که مصطفی بهم پیشنهاد وبلاگ نویسی داد و من هم نصفه و نیمه به حرفش گوش کردم، چندان نتیجه‌ی دلچسبی نداشت. قبول دارم وبلاگم به درد بخور نبود.
هنوز هم زیاد با فوت و فن وبلاگ نویسی آشنا نیستم، اما حالا فهمیدم که برای نوشتن، باید از کمال‌گرایی دست کشید. برای نوشتن فقط باید نوشت. آنچه که باید رو به مرور یاد می‌گیری. سعی نکن که اول همه‌ی فوت و فن نوشتن و خوب منتشر کردن رو یاد بگیری و بعد تازه بخواهی دست به قلم ببری. برای نوشتن فقط بنویس.
پ.ن. این که بعد از یک سال اومدم و دیدم برام کامنت‌های قشنگ گذاشتید و به نوشته‌هام توجه نشون دادید، خیلی دلگرمم کرد. ممنونم از مهربونیتون:)
