سپاس از رفیق دوست داشتنی

آدم ها در طول زندگی با دو دسته افراد هم دم و همصحبت و به اصطلاح رفیق می شوند.

دسته ی اول دوستانی که به جبر و در گروه های مختلف پیدا می کنیم.

دسته ی دوم دوستانی هستند که خودمان انتخابشان می کنیم. این دوستان همسو و همفکر انسان هستند و در نتیجه دوس داشتنی تر.

در اینجا می خواهم از دوستی تشکر کنم که در هر دو دسته ی بالا قرار می گیرد.

مصطفی قائمی، برادر عزیزم؛ ممنونم از اینکه نور امید را در دلم زنده کردی.

خوشحالم که به توصیه ات عمل کردم و وبلاگ شخصی ام را راه انداختم.

امیدوارم پایدار بماند و بتوانم مطالب خوبی را به اشتراک بگذارم.

شاید به قول تو دوستان جدید و همفکری نیز پیدا کنم.

با آرزوی درخششت 

مبین

جمعه ی اول

هر روز یک روز تازه است. آدمی بارها زندگی میکنه. کلیشه ی آدم فقط یبار زندگی میکنه کاملا غلطه. آدم فقط یبار میمیره!
امروز گذشته ی فرداست نه دنباله ی دیروز. نه خود نه دیگری را با گذشته مقایسه نکن.
رویایی که در ذهن توست آینده ی توست.
تنها تو لایق این اتفاق بودی که با این جزئیات در ذهنت قرار داده شده.
انقدر دنبال این نباشیم که بگیم حق با منه!
تو بدبختی هم با هم حسودی میکنیم. در فضای مجازی همه خوشبخت ترین و در واقعیت بدبخت ترینند. فضای مجازی پر شده از خوشی های مردم ولی وقتی باهاشون حرف بزنی از همه بدبخت ترن!
دروغ میگیم که چشم نخوریم!!

قانون بالن؛ هر چه که به دردت نمیخوره دور بریز تا اوج بگیری. دور ریختن آنچه که نیاز نداری تو را سبک می کند.
 ببخش تا دیگران از آن استفاده کنند که قطعا کارمای آن برمی گردد. هرچه کنی به خود کنی.

از ما چیزی جز تاثیرمان روی دیگران باقی نمی ماند. 

شکست ناپذیر